ارزیابی سیاست‌های توسعه پایدار در بخش حمل‌ و نقل شهری با استفاده از مدل‌های سیستم پویایی؛ مطالعه موردی: شهر مشهد

گسترش حمل‌ونقل شهری پیامدهایی از قبیل نرخ فزاینده تصادفات رانندگی، مصرف بی‌رویه انرژی‌های فسیلی، تولید آلاینده‌های مخرب سلامت انسان و محیط‌زیست و هزینه‌های کلان ناشی از این موارد را به دنبال دارد. ازاینرو، افزایش نیاز روزافزون به توسعه بخش حمل‌ونقل به‌عنوان یکی از ارکان اساسی توسعه یافتگی ضرورت دستیابی به حمل‌ونقل پایدار را تقویت می‌نماید. در این راستا، شناسایی و اولویت‌دهی به سیاست‌های توسعه پایدار حمل‌ونقل بسیار حایز اهمیت است. در مقاله حاضر تلاش گردیده با استفاده از مدل‌های سیستم پویایی وضعیت حمل‌ونقل شهر مشهد مدلسازی شود. در ادامه، تعداد 20 سناریو در پنج گروه سیاستی‌ جهت ارزیابی توسعه پایدار حمل‌ونقل شهری برای افق 20 ساله درنظرگرفته شده و بر مبنای نتایج آن، سیاست‌های موردنظر در سال طرح اولویت‌دهی شده است. در این ارزیابی مشخص گردیده سیاست‌های ‌هم‌پیمایی، کاهش خودروهای فرسوده و افزایش کیفیت وسایل‌نقلیه همگانی، بیشترین تاثیر را بر روی شاخص‌های پایداری گذاشته و توانسته معضلات ناشی از حمل‌ونقل را طی 20 سال آینده کمینه نماید. به‌نظر می‌رسد، پیشنهادات ارائه گردیده در این مقاله در تصمیم‌گیری گردانندگان حمل‌ونقل شهری جهت دستیابی به حمل‌ونقل پایدار موثر واقع شود.